πολύγωνος

-η, -ο / πολύγωνος, -ον, ΝΜΑ

1. αυτός που έχει πολλές γωνίες («πολύγωνα σχήματα», Πλουτ.)

2. το ουδ. ως ουσ. το πολύγωνο

μαθ. ονομασία κάθε σχήματος που περατώνεται σε κλειστή τεθλασμένη γραμμή

νεοελλ.

φρ. α) «επίπεδο πολύγωνο» — πολύγωνο που βρίσκεται σε ένα επίπεδο

β) «στρεβλό πολύγωνο» — πολύγωνο που δεν περιέχεται σε ένα επίπεδο

γ) «σφαιρικό πολύγωνο» — στρεβλό πολύγωνο σφαιρικής επιφάνειας που περιορίζεται από τόξα μέγιστου κύκλου

δ) «κανονικό πολύγωνο» — επίπεδο πολύγωνο που έχει όλες τις πλευρές και τις γωνίες του ίσες

ε) «μείζον πολύγωνο»

i) ανατ. οστάριο τού κάτω ή δεύτερου στοίχου τού καρπού

ii) μαθ. τραπέζιο σε σχήμα κύβου

θ) «έλασσον πολύγωνο»

i) ανατ. οστάριο τού κάτω ή δεύτερου στοίχου τού καρπού

ii) μαθ. τραπέζιο σε σχήμα πυραμίδας

στ) «πολύγωνο αστεροειδές» — κοίλο κανονικό πολύγωνο

ζ) «πολύγωνο βολής» ή, απλώς, «πολύγωνο» — εδαφική έκταση που χρησιμοποιείται ως πεδίο βολής τού πεζικού ή τού πυροβολικού

η) «πολύγωνο δυνάμεων» — σχηματική απεικόνιση τής σύνθεσης δυνάμεων που ενεργούν στο ίδιο σημείο

θ) «πολύγωνο συχνοτήτων»

βιολ. κλειστή τεθλασμένη γραμμή που συνδέει είτε τα κέντρα τών άνω βάσεων τών ορθογωνίων ενός ιστογράμματος, το οποίο απεικονίζει τις συχνότητες κάθε κλάσης, είτε τα διαδοχικά σημεία τών οποίων οι συντεταγμένες έχουν την τιμή x_i ενός διακριτικού χαρακτήρα και τις αντίστοιχες συχνότητες f.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + -γωνος (< γωνία), πρβλ. τρί-γωνος].